(το απόσπασμα προέρχεται από την
υπό έκδοση μελέτη με θέμα την ελληνική παροικία τoυ Burundi και της Rwanda)
Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
τόσο το Congo όσο και το Burundi φιλοξένησαν σχεδόν 3.000 πρόσφυγες από την Ελλάδα, οι οποίοι μέσω
Αιγύπτου κινήθηκαν νοτιότερα. Η βελγική διοίκηση δημιούργησε κέντρα διαμονής
και περίθαλψης των προσφύγων, ενώ ο Εμμανουήλ Αναγνωστόπουλος[1],
ορίστηκε γενικός επίτροπος, υπεύθυνος για τους Έλληνες. Ως αποτέλεσμα, την
περίοδο 1942-1945, διέμεναν στην Kitega και στην Bujumbura του Burundi μερικές
εκατοντάδες Ελλήνων προσφύγων.
Παρόλο το μικρό
της δημογραφικό εκτόπισμα, η τοπική ελληνική παροικία βοήθησε τους συμπατριώτες
της. Μάλιστα, μετά το τέλος του πολέμου αρκετοί από τους πρόσφυγες παρέμειναν
στο Burundi για να εργαστούν ή να παντρευτούν με μέλη της τοπικής ελληνικής παροικίας.
Η ελληνική παροικία του Burundi
την περίοδο 1941-1945
Προσφυγικοί καταυλισμοί στο Burundi
την περίοδο 1941-1945
Προσφυγικοί καταυλισμοί στο Burundi
την περίοδο 1941-1945
[1] Lerberghë, Μ., Les réfugiés grecs au Congo Belge
(1942-1945), Bruxelles, 1947 και Lederer, A., L'odyssée des réfugiés grecs au Congo pendant la deuxième
guerre mondiale, Bulletin Séance, Acad. r.Sci. Outre-mer, 1981, Vol.27, Nr.3, σσ. 315-330.